De Nederlandse geestelijke gezondheidszorg (GGZ) zou mensen moeten helpen, maar in de praktijk zien we steeds vaker dat het systeem niet werkt. Na 39 jaar ervaring als gezondheidsrechtadvocaat – met een focus op psychiatrische en geriatrische cliënten – heb ik van dichtbij gezien hoe de GGZ steeds verder afglijdt. Wat ooit bedoeld was als zorg en bescherming, is verworden tot een systeem waarin bureaucratie, macht en financiële prikkels de boventoon voeren.

Een Wet die Macht Boven Zorg Stelt

Montesquieu zei ooit: “There is no greater tyranny than that which is perpetrated under the shield of law and in the name of justice.” De Wet Verplichte Geestelijke Gezondheidszorg (WVGGZ) is daar een schoolvoorbeeld van. Hulpverleners binnen de GGZ hebben tegenwoordig meer bevoegdheden dan de politie in het strafrecht. Dit leidt tot een situatie waarin patiënten eerder objecten van controle worden dan mensen die oprechte zorg nodig hebben.

Psychiaters en de Farmaceutische Greep op de GGZ

De geestelijke gezondheidszorg wordt steeds meer gedomineerd door psychiaters en de farmaceutische industrie. Psychiaters zijn artsen, opgeleid in de medische wetenschap, maar zonder kennis van het spirituele en existentiële aspect van geestelijke gezondheid. Vroeger boden kerken hierin steun, maar door de afname van religieuze gemeenschappen verdwijnt die vorm van zorg. Psychologen nemen die rol deels over, maar het huidige systeem biedt daar geen ruimte voor.

DBC-Codes: De Perverse Prikkel van Diagnose-gedreven Zorg

Het financieringssysteem van de GGZ is volledig afhankelijk gemaakt van DBC-codes (Diagnose Behandel Combinaties), gebaseerd op de DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders). Dit zorgt ervoor dat elke patiënt direct een label opgeplakt krijgt, vaak nog voordat een gedegen diagnose is gesteld. Waarom? Omdat zonder zo’n code de arts niet betaald wordt. Dit leidt tot misdiagnoses, overmedicalisering en het uitsluiten van patiënten die niet in een standaard hokje passen.

Wie Wordt Hier Beter van?

Niet de patiënt. Niet de hulpverlener. Maar de zorgverzekeraars en farmaceutische bedrijven wel. De perverse prikkels in het systeem zorgen ervoor dat financiële belangen en bureaucratie belangrijker worden dan daadwerkelijke zorg. Mensen met complexe of spirituele hulpvragen vallen buiten de boot, terwijl anderen onterecht een label krijgen om het systeem draaiende te houden.

Tijd voor Verandering

De GGZ zou moeten draaien om echte zorg, niet om macht, bureaucratie en financiële belangen. Het is tijd om kritisch te kijken naar de WVGGZ, het financieringssysteem en de invloed van de farmaceutische industrie. Alleen dan kunnen we terug naar een geestelijke gezondheidszorg die écht werkt.

Hoe kijken jullie hier tegenaan? Laat het me weten in de reacties.

Meer weten? Bezoek mijn website: www.oosthoutadvocatuur.nl

Mr. A. Robert Oosthout

Delen: